نگاهم که به تقویم میفته نا خوداگاه اشک تو چشمام جمع میشه ؛ نمیدونم واقعا به کی بدهکارم ! به پدرم که با اون تاکسی قراضه تو خیابون های تهران گز میکنه واسه چندرغاز پول ، یا مادرم که همیشه سر نمازش دعا واسه عاقبت به خیر شدن من و داداش کوچولوم میکنه و از همه مهمتر خدایی که معلوم نیست چرا منو با هزار امید و آرزو آفریده و الان شاید خودش هم از اینکار راضی نیست ؛ و شادی حتی بدهکار خودم ...

حس عجیبی دارم ، حس نشستن دوباره در کافی نتی که پارسال همین موقع ها برای ثبت نام کنکور 93 داشتم ، البته فرقش اینه که امسال کنکور از 19 بهمن هست ولی برای من هفته سوم آذر تداعی کننده همه اون خاطره هاست . کی باورش میشد ،، من با کلی سابقه خوب و درخشان کارم به اینجا برسه .. کارم به اینجا بکشه و درجا متوقف بشم ؛ واقعا زجر اوره که نه مثل بقیه عشق و صفا کردم و نه مث بچه آدم نشستم کنج خونه درس هام بخونم ... تهش  که چی ...

خیلی تنها شدم ، خیلی زیاد ... فقط هستم چون زنده ام ... این زندگی رو نمیخوام ، زندگی که حتی پشه ها هم اطراف من رو منطقه پرواز ممنوع کردند ، زندگی که از اول صبح با صدای جارو کشیدن مامور شهرداری در کوچه مون شروع میشه و میگه از الان دیگه خیلی دیره .. همه برگ های درخت ها ریخته ، یعنی پائیز هم داره تموم میشه ، کاش میشد تابستون بود ، کاش میشد هنوز هم از پنجره اتاق چهار تا دونه برگ سبز دید و جون گرفت ؛ آه ... مم م .

خودم گم کردم ... خیلی بدجور ، نمیشه دیگه راجبش با کسی حرف زد و باید همش صورتک لبخند تصنعی رو برای عدم کنجکاوی دیگران به همراه داشت ؛ والا نمیدونم واقعا قیافه کنکوری ها به دکتر توکلی چقدر شباهت داره که هرکسی مارو می بینه میگه چه خبر از کنکور ...

اما به یاد جمله ای از استاد افشار افتادم که می گفتن : " باید اول گم بشی تا بتونی خودت پیدا کنی ؛ پیدا شدن معنایی نداره ، مگر اینکه قبلش گمراهی در کار باشه . "

انسان برای آموزش دیدن و آموختن پا به این دنیا گذاشته و از اول بسم الله اگرچه خیلی چیزها سر جای خودش هست ولی اون به قوانین جهان خلقت پیرامون خودش پی نبرده ، اما کم کم می بینه ، تجربه کسب می کنه ، یاد میگیره و در نهایت خودی نشون میده و دیده میشه .

اینکه کسی بخواد درست از غلط تشخیص بده عالیه ولی اینکه تصورش این باشه از اول باید درست جلوی پاهاش قرار بگیره و خیلی بی زحمت و بدون امتحان خودش در صراط مستقیم ببینه و یکه تازی کنه خیلی فکر اشتباهی هست . پس در یک جمله باید خاک جاده رو خورد تا راننده شد ؛ بزرگترین و موفق ترین انسان ها هم دوران نقاهت و حالت گذار خاص خودشون داشتن ، یعنی همون وقتی که خبری از شکوفایی استعدادها و پیشرفت شون نبوده و یا حتی در مسیری اشتباه گام برداشتن و گم شدن .. !!

ولی گم شدن جا ، متوقف شدن کجا ؟؟ !!!

اینکه بخاطر حرف های مایوس کننده عده ای بخوایم دست از تلاش بکشیم ، یعنی اینکه کنترل از راه دوری داریم که مثل یک اسباب بازی آماده فرمان برداری از دیگران هست .

اینکه بخوایم مثل خیلی ها روی آدم تنبل قبلی حساب باز کنیم ، خب معلومه استرس میگیریم که نکنه نشه .

 اینکه نخوایم مثل خیلی ها بخاطر وسوسه های موجود ، مسیر مون منحرف کنیم خیلی هنره !

هیچ شکی تو این قضیه نیست که الان 22 آذر هست (شنبه مصادف اربعین امام حسین (ع)) ، میدونم که بعبارت ماشین حسابی خیلی هاتون الان 5 ماه و بیست و چند روز و چند ساعت داره از روز شمار کنکور 94 میگذره و هنوزم که هنوزه به اون ثباتی که مد نظرت هست نرسیدی ؛ اما منه افشار از کودکی با تاریخ و زمان مشکل داشتم و دارم . همیشه این سوال در ذهنم هست که اگر امروز شنبه هست ، از کجا می دانم که حتما" شنبه هست ؟ من که از ابتدای خلقت نبودم که مطمئن باشم ! شاید تو هم مثل من قبول داری که حتی تاریخ نگاری بشر هم با فراز و نشیب های مرگ مورخان یا عدم کتابت ، جنگ ها و بارها از بین رفتن اسناد تاریخی و نسخ خطی همچین منبع قابل استنادی نیست .

پس حالا نمیشه مثلا این 5 ماه و بیست و چند روز رو بشر اشتباه حساب کرده باشه و الان و امروز باشه شنبه ... 1 تیر و همه چیز ایده آل و از صفر ....

ی قدری فکر کن ... آرمانی بنظر میرسه ؛ مگه نه ؟

تاریخ و ساعت و تقویم ، فقط توافقی هست ، بین انسان ها و طبیعت فقط به چرخش زمین به دور خورشید و شب و روز و فصل ها معتقد هست و تقویم ما آدم ها برایش هیچ اهمیتی ندارد . حتی این مثال در مورد تاریخ تولد هم صادق هست ، مثلا کسی که 21 آذر سال 1392 به دنیا آمده آیا واقعا الان یکسال دارد ؟ اگرچه ما عادت داریم  نقطه شروع عمر رو از تاریخ تولد فرد اندازه بگیریم ، و هرسال در فلان روز خاص برایش تولد بگیریم ؛ اما جالب اینه که قبل از نقطه صفر شناسنامه ای ، تک تک ما در دوران جنینی 9 ماه پر فرتز و نشیب در رحم مادر زندگی کردیم و قبل از آن هم تک تک سلول های سازنده ما در بدن اجداد و نیاکان ما وجود داشته و این یعنی ما زنده بودیم . !!

مهم نیست که امروز دقیقا چه روزی از خلقت جهان و کدامین لحظه از تولد توست و چقدر از کنکور گذشته و خیلی از آمار و تاریخ های ساختگی دیگه ... مهم اینه که اگر همین امروز با تلاش وقفه ناپذیر و با بیدار خوابی ها پشت سر گذاشتی و یک روز معرکه و بیست برای خودت ساختی ، برنده ای و شایسته تحسین و تبریک هستی . هیچ چیز مطلق نیست ،، تو هم نسبی به محیط پیرامونت نگاه کن و کوچکترین نشونه های مثبت بگیر و ازشون بزرگترین تغییرات بساز ....

مثل این ماهی ها فقط ی ذره زاویه دیدت تغییر بدی و ببین که میشه از این ناب هم فرصت هم استفاده کرد ... میشه تو روزهای بارونی هم خورشید تابان دید و از نگاه کردن به رنگین کمون موفقیتت لذت ببری .

کمتر آدمی میشه پیدا کرد که به جای غذای مرتب و منظم ، دلش بخواد که یک نفر دیگه غذا را بجود و آماده بلعیدن کند و بعد به او تحویل دهد تا راحت و بدون زحمت ببلعد . اما نمیدونم چرا بیشتر آدم ها دلشون میخواد برای رسیدن به " موفقیت " و بخصوص در زمینه کنکور یک نفر راه را تا آخر برود و برای آنها مثل غذای جویده شده در عرض چند جمله موفقیت را برایشان ارائه دهد و آنها هم به موفقیتی بزرگ نائل بشن . شاید برای همین هست که کتاب ها ، سایت ها ، برنامه ها تلویزیونی و جزوات و ... در نقش کاتالیزگر زیاد این روزها تبلیغ میشن و این همون جاست که اسمش میذارم حلقه گمشده موفقیت در کنکور که صد در صد خودت هستی و خودت.

لینک تماشای ویدئو انگیزشی جذاب

دانش آموزان کارگاه های مشاوره ای و کنکوری های 94 به علت تنگی وقت و کثرت مشاوره های خصوصی و دیگر برنامه های مشاوره ای خواهشمندم فقط در قسمت نظرات سایت سوالات تون بپرسین و از تماس و ارسال پیامک خوددادری کنید ؛ خوشحال میشم که بتونم به اینجا برای همه به سوالات مشابه شما پاسخ بدم و یا در صورت نیاز شما و وقت بنده بصورت تلفنی و مفصل در مورد مشکلات و سوالات شما را مشاوره کنم .

 ارسال پیامک "وقت مشاوره" به خط خودم (09358960503) = تعیین وقت 30 دقیقه مشاوره تلفنی هزینه 25 هزار تومان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: