رویاهای تو پر از آدرس های شبیه بهم می شوند ، سیم های خاردار دور عواطف کلماتت می کشی و کم کم حتی در درس خواندن عادی ات هم دچار شک و تردید می شوی . گویی که انگار از کره ای دیگر آمده ای و هیچ گاه محصل نبودی . روزها هر روز می آیند و علف های موهوم ذهن تو نیز همچنان می رویند و در برزخ حرکت یا سکون با خود می جنگی ، بی آنکه برای کنکورت قدم از قدم برداری . نمی دانم چرا هنوز هم بهترین جزوه ، کتاب ، آموزشگاه ، آزمون و مشاوره و ... را پیدا نکردی !!!! فکر نمی کنی اگر بدون معطلی دست به کار می شد الان در جایگاه بهتری بودی ... ؟؟؟

ریشه اهمال کاری و سکون و تردیدهای تو کامل گرا بودن توست . اینکه فکر می کنی همه چیز محیا شود و بعد من آماده ام

اینو بدون که هر چقدر بگذره اراده درونی تو منفعل تر میشه و این تردیدهای بیمارگون مثل کشتی به گل نشسته نیازمند قدرت و نیرو حمایتی بیشتری میشه و لکه ی مضر اون سخت تر از روح و تن ات بیرون میره . ازت میخوام که امروز رو انرژی بذاری و برای ساختن اون شخصیت منحصر به فردی که خیلی وقت هست منتظرشی تلاش کنی ، تا فردا با اراده و امیدوار تر از امروز گام برداری . اینو همیشه بدون که فردای فرداهای تو در گرو اندیشه و عمل امروزهای توست .

به خودت افتخار کن و سعی ات این باشه تا مثل این دانش آموز عزیز من که نظرش رو بعد از کنکور در مورد این یکسال برامون نوشته، تو الان به این نقطه برسی و تخت گاز جلو بری

از وقتي که حتي هنوز نميدونستم دغدغه رو با غين مينويسن يا با قاف احساس ميکردم ميدونم که اين کلمه خيلي بده

احساس ميکردم مثل بچه هاي بزرگتر از خودم , مثل دختر همسايمون, مثل خيلي هاي ديگه يه روز اين جونور سراغ

منم مياد. حالا  امروز اينجا فهميدم که متاسفانه احساساتم کاملا درست بوده فقط تنها جايي که خطا کرده بودم در

مورد جونور بودنش بود  تازه فهميدم خودش جونور نيست , انگار يه ديو بد دلي رو تو دل ما الکي الکي بيدار ميکنه.

امروز فهميدم دغدغه يعني بي خوابي براي درس خوندن . دغدغه يعني براي پيدا کردن يه کتاب نيم ساعت تو بازار

شام اتاقت شنا کني و اخرشم هيچي . دغدغه يعني صبح ساعت 4 عين کرم شب تاپ لاي پتو  بپيچي و تو سرماي

هواي گرگ و ميش صبح درس بخوني . دغدغه يعني  ساندويچ ناهار رو توي ماشين از راه مدرسه تا اموزشگاه

گاز بزني و سعي کني ازش لذت ببري . دغدغه يعني نذر و نيازهاي مادر جون براي قبول شدن تو کنکور . يعني

يه روز افتابي در کمال خونسردي براي رها شدن چند دقيقه ايي از فشاري که داره له ات ميکنه با خونوادت بري

سينما ,بعد اولين تبليغي که قبل از فيلم پخش ميشه تبليغ کلاس کنکور باشه فکرشو بکن چقد ضدحاله........

دغدغه يعني خيلي چيزاي ديگه که حتي گفتنشم برام دغدغه مياره . قبل از کنکور انگار فقط  با Q=mc∆θ

ميشه گرماي جهنمو اندازه گرفت.انگار نمودار زندگي نمودار اکيدا نزوليه . انگار  دلتاي زندگي هميشه منفيه .

قبل از کنکور انگار جواب هيچ کدوم از معادله ها درست از آب در نمي ياد . انگار داروين استعاره از همه ي

بدبختي ما بچه هاي تجربيه . کاشکي ميشد لااقل مولوي طبع شعر نداشت که ما يه تاريخ ادبيات کمتر حفظ کنيم .

انگار اسمون گرفتست.. اما.........

بعد از کنکور که انگار با Q=mc∆θ ميشه گرماي عشق رو اندازه گيري کرد . انگار ما بوديم که اين کاغذ نمودار زندگي

رو برعکس گرفته بوديم بچرخونيم ميبينيم که نمودار زندگي اکيدا صعوديه . انگار ما بوديم که علامت نامساوي رو

جلوي اون دلتاهه اشتباه گذاشته بوديم نه انگار هميشه هم ريشه داره و جواب داره و براي همه ي حرفامون حرف

و پاسخ واسه گفتن داره . بعد از کنکور  انگار معادله هاي زندگي بي نهايت تا جواب دارن انگار نه تنها داروين استعاره

از بدبختي هاي ما نيست بلکه برامون نشون دهنده يه عالمه اتفاقات خوبه که تو کتاب زيست شناسيمون خونديم .

بعد از کنکور انگار احساس ميکني کتاباي مولوي رو از کجا ميتونيم پيدا کنيم و بقيه شعر هاش هم بخونيم و

زندگينامه اش رو بهتر بشناسيم . و و و ......

بعد از کنکور خيلي چيزا شيرين تر ميشه پس انگار اين ما بوديم که همه چي رو سخت ميگيريم انگار اين ما

بوديم که يه خورده زيادي سخت مي گرفتيم  پس انگار فقط ماييم که بايد اهسته و پيوسته بريم تا اخرش کار

اوني بشه که دلمون ميخواد.

سایت ما

تلفن تماس برای مشاوره تلفنی شماره فقط با ارسال پیامک برای تعیین وقت قبلی

09358960503

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: